Tamagotchi Paradise + Lester Blackfield

Dit concert is zonder toegangsmaatregelen, door de capaciteit van onze zaal is testen voor toegang niet nodig.

Ik heb vroeger nooit een Tamagotchi gehad. Ik had ooit wel eens de gratis rip-off Pou op mijn telefoon, maar die was vooral ongewassen, wilde veel eten en hield niet zoveel van me als een echte Tamagotchi ongetwijfeld zou hebben gedaan. Hoewel het eiercomputertje-met-lief-huisdiertje begin 1997 pas de Nederlandse markt veroverde en ons lage landje omtoverde tot een waar Tamagotchi Paradise, kijkt de gelijknamige band die we vanavond ontvangen nog een dikke tien jaar extra terug in de tijd. Dit Amsterdamse trio heeft de gitaren van hun eerdere bands (Make Out Molly, The Hedrens) verruild voor 80s synthesizers, drumcomputers en een flinke bak studio effecten. Single ‘Live A Lie’ die vorig jaar uitkwam doet enigszins denken aan veteranen als Depeche Mode en Pet Shop Boys, maar de excellente baslijn zou zonder moeite op Dua Lipa’s Future Nostalgia geplakt kunnen worden. Een goede kans om eindelijk weer eens bij UP te dansen!

Opener deze avond is Lester Blackfield, een trio uit een Leeuwarden dat klinkt alsof hun nummers worden geschreven in een dystopische toekomst waarin winkelcentrum Zaailand leeg staat en slechts verlicht wordt door knipperend neon. De glitchy cover art van singles ‘Sometimes I Wanna See a World Destroyed’ en ‘Rise Above’ geeft al weg dat we vanavond een breed scala aan dansbare hyperpop te horen krijgen, die ergens tussen SOPHIE, Charli XCX en mede-Fries Catsystem Corp. zweeft.

Een avond met popmuziek die wij ook niet altijd in hokjes kunnen en willen plaatsen vraagt om een DJ die ook niet bezig is met doen alsof genre-grenzen zo belangrijk zijn – zodoende: Coco Coquelicot. Verwacht een energieke set die alle kanten op vliegt, maar er vooral voor zorgt dat je niet stil kan blijven staan – zelfs als de acts lang en breed van ons podium zijn verdwenen!

Tekst door Hugo Heinen