Hilbrandt + Delore

“We racen op neonverlichte snelwegen, iedereen op z’n eigen opgevoerde motor. We willen harder, ik wil van je winnen, plat door de bocht, knie aan de grond, ik haal je in. Het is nacht en in het maanlicht worden we aangemoedigd door kale koppen, glimmende trainingspakken en gouden tanden. Je ruikt olie, pis, wiet, bloed en verbrand rubber. Maar dan horen we de stem uit Het Ravijn.” Op het podium lijkt Hilbrandt je te snel af, ze nemen je mee de snelweg op om daar vervolgens even stil te staan. De snerpende Auto-Tune in combinatie met beukende en toch dansbare synthrock zorgt voor lucht tussen voet en vloer. Even de dagelijkse gang van zaken aan de kant om ons bloed sneller te laten stromen.

Met een knipoog naar de gedachten en verlangens van frontvrouw Liza Bloem speelt Delore een set met diepgravende teksten en lange spanningsbogen. De nummers gaan over plekken waar je graag wil zijn of ervaringen in de liefde. De band geeft Nederlandstalig weer een fris karakter: dromerige sferen, fluweelzachte zang en een meervoud glasheldere gitaarpartijen.