De Nachtwinkel + Esther de Jong

Ruben en Piter spelen vanavond liedjes als zijnde ‘De Nachtwinkel’. Ik heb vroeger wel vaak winkeliertje gespeeld met mijn broer, maar dan beelden we ons toch altijd een ander assortiment in. We verkochten voornamelijk suiker aan elkaar en af en toe een pak melk. Maar zeker geen nachtmuziek. Nachtmuziek over drank, sigaretten, alleen zijn, juist niet alleen zijn, het uitgaansleven en ouder worden. Hier hadden wij natuurlijk geen flauw benul van toen, hallo we waren zes. Tegenwoordig bevind ik me steeds vaker in deze nachtwinkel en vanavond wederom. Met Piter op de toetsen en Ruben met zijn gitaar en zang over allenachtse onderwerpen (overigens geheel Nederlandstalig) worden ze ook wel het ongewenste kind van Spinvis en Roosbeef genoemd. Die kun je in je zak steken.

Esther laat ons lezen in haar dagboek, of nouja niet echt lezen natuurlijk. Zou wat zijn hee als ze daar gewoon een half uur lang haar dagboek neerlegt achter de mic en zelf bier gaat drinken. Nee, ze staat op het podium en zingt over onderwerpen die ze normaliter met haar dagboek deelt. Hartzeer, liefde en (ver)dwalen in de liefde passeren zoal de revue en trekken je mee de diepte in. Het voelt allemaal heel privé maar ook herkenbaar, luister maar. Met kleine liedjes schetst ze toch een groot beeld en onderwerpen als liefde zijn natuurlijk allesbehalve ongecompliceerd. Heel luchtig is het dus niet, maar dan had je ook maar beter gewoon Maltesers kunnen gaan eten. Of Bros.